W tym tygodniu…

Temat tygodnia…

JESTEM SAMODZIELNY

Sówki są już dobrze obeznane z przedszkolem, znają rytm dnia, swoje panie oraz wszystkich pracowników. Coraz
lepiej radzą sobie z czynnościami samoobsługowymi. W tym tygodniu dzieci doświadczą, jak wiele rzeczy potrafią już zrobić same. Będziemy doskonalić umiejętności samodzielnego ubierania się we właściwej kolejności, nakrywania do stołu oraz jedzenia.

__________________________________________________________________________

W środę, jeżeli będzie ładna pogoda wybierzemy się na wycieczkę.
Prosimy o podpisanie zgody przez rodziców.

Dzieci mogą zabrać ze sobą plecaczki z zamykanym piciem, małą przekąską oraz chusteczkami higienicznymi.

_________________________________________________________________________

Zabawy na nadchodzący tydzień, w które Sówki mogą bawić się w domu:

Ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej wg Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.
Mniam, mniam, mniam – zjadam sam!
Mniam, mniam, mniam – zjadam sam! Dzieci powtarzają onomatopeję „mniam”, N. zachęca do powtórzenia całego wersu.
Mam widelec zębaty Dzieci rozchylają wargi, pokazują zęby, delikatnie uderzają dolnymi i górnymi zębami o siebie.
i okrągły talerzyk, Zataczają czubkiem języka koło, oblizując szeroko
rozchylone wargi.
na nim pyszny kotlecik Dzieci robią „kotlecik” z języka – język płaski,
szeroki wysuwają do przodu,
i ziemniaczek już leży. a następnie „ziemniaczek” – wypychają językiem
policzki, bo ziemniak jest twardy i okrągły.
Mniam, mniam, mniam – zjadam sam! Dzieci powtarzają onomatopeję „mniam” lub cały wers.
Jest też smaczna surówka, Dzieci masują ręką brzuszek, a szerokim językiem dokładnie oblizują górną i dolną wargę.
zjem ją chętnie ze smakiem. Jeszcze raz. Dzieci szerokim językiem dokładnie oblizują wargę.
Pusty talerz już widać,
jestem zuchem – przedszkolakiem!
Mniam, mniam, mniam – zjadam sam! Dzieci powtarzają onomatopeję „mniam” lub cały wers.
Jest i zupa gorąca,
więc podmucham troszeczkę, Wdech nosem, wydech przez usta – powtarzają 3 razy).
zanim wezmę do ręki moją małą łyżeczkę. Dzieci próbują zrobić „łyżeczkę” z języka – język płaski i szeroki, lekko uniesione boki i czubek,
wargi szeroko rozchylone.
Mniam, mniam, mniam – zjadam sam! Dzieci powtarzają onomatopeję „mniam” lub cały wers.

Zabawa dydaktyczna.
Ustalanie skutku, gdy znana przyczyna.
N. opowiada dzieciom różnorodne sytuacje, a dzieci mówią ich zakończenie, np.:
– Jeśli na stole z obrusem stoi kubek, a ktoś szarpnie mocno za obrus, to co się stanie? (kubek
spadnie ze stołu i się rozbije);
– Jeśli w talerzu jest zupa, a talerz zostanie mocno przechylony, to co się stanie? (zupa się wyleje z talerza);
– Jeśli jesteśmy na spacerze i zacznie padać, a my nie mamy parasola, to co się stanie? (zmokniemy,przemoknie nam ubranie, włosy będą mokre i możemy się przeziębić).

Ustalanie przyczyny, gdy wiadomy jest skutek.
N. proponuje dzieciom zadanie odwrotne – trudniejsze. Opowiada, jaki jest skutek (efekt),
a dzieci podają przyczynę. Warto zwrócić uwagę na fakt, że ten sam skutek może być spowodowany
różnymi przyczynami. np.:
– Na parapecie stoi w doniczce uschnięty kwiatek. Jak to się stało? Dlaczego usechł? (zapomniano go podlać, kwiatek był chory i dlatego usechł);
– Wychodzimy do przedszkolnego ogrodu i widzimy, że jest mokro. Jak myślicie, dlaczego? (bo padał deszcz, bo ktoś intensywnie podlewał trawniki, bo przejechała polewaczka, bo pękła rura wodociągowa i uciekająca woda rozlała się wokoło).