W tym tygodniu

WSZYSCY MAJĄ DOMY

Czy dom to tylko budynek? Czy zwierzęta też mają swoje domy?
W tym tygodniu Sówki spróbuję odpowiadać na naprawdę trudne pytania.
Na podstawie wiersza „Dom pełen wróżek” Ewy Skarżyńskiej omówimy zagadnienie dom rodzinny – miejsce, w którym mieszka rodzina (mama, tata, siostra, brat, babcia, dziadek). W domu rodzinnym czujemy się bezpiecznie, możemy liczyć na pomoc innych i powinniśmy rodzinie pomagać.
Przeczytamy bajkę o Pawle i Gawle, co pozwoli na rozwijanie empatii i wdrażanie do rozumienia reguły wzajemności m.in. poprzez interpretowanie powiedzeń: Wolnoć Tomku w swoim domku oraz Jak ty komu, tak on tobie;
Zabawy ruchowe pozwolą na wdrażanie do zgodnego współdziałania podczas zajęć w grupach i zabaw z elementami współzawodnictwa, oswajanie emocji i uczenie się właściwego zachowania w sytuacjach wygranej i przegranej. Zabawy pozwolą na doskonalenie orientacji przestrzennej m.in. poprzez określanie położenia przedmiotów w przestrzeni, odróżnianie odległości: blisko, daleko, na prawo / na lewo od…; Czeka na nas również poszerzanie wiedzy o środowisku m.in. poprzez przyporządkowywanie zwierząt i ich domów.

„Domy zwierząt” – ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu o tekst Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.
Czy wiecie, jak wyglądają domy różnych zwierząt? Ptasie domy to gniazda (próbujemy zrobić gniazdko z języka – język płaski, lekko uniesione boki, wargi rozchylone), ptaki budują je wysoko, na gałęziach drzew (czubek języka unosimy jak najwyżej – niczym gałęzie, wargi szeroko otwarte). Inny dom to gawra. Gawrę buduje niedźwiedź w głębi gęstego lasu (język porusza się po dnie jamy ustnej). Najczęściej jest to jaskinia, miejsce niewidoczne dla ludzi (język porusza się w zamkniętej jamie ustnej, dotyka policzków po obu stronach wewnątrz jamy ustnej). Mały jeż także szuka wygodnego miejsca do spania na ziemi, wśród liści, igiełek i mchu (język porusza się po dnie jamy ustnej). Ale dzięcioł (czubek języka delikatnie stuka w podniebienie) i wiewiórka (górne zęby delikatnie masują dolną wargę) szukają sobie mieszkania w dziupli, wysoko na drzewie (wargi szeroko rozchylone, czubek języka sięga wysoko – pokazujemy, jak wysoko mieści się dziupla). Dziupla to mały, okrągły otwór w pniu drzewa (wargi układają się w kształt koła – jak do realizacji głoski o). Jeszcze inny dom ma pies – to buda. Psia buda ma podłogę (język porusza się po dnie jamy ustnej), sufit (język porusza się do przodu i do tyłu po podniebieniu, usta są otwarte szeroko) i ściany (język porusza się po wewnętrznej stronie policzków w górę i w dół, raz z prawej, raz z lewej strony). Czy pieski same budują sobie budy?
Psotliwe zwierzątka
Jakub Piotrowski
Zza podwójnej szklanej szybki
obserwują pokój rybki.
Zobaczyły, jak kanarek
strącił z półki mój zegarek.
Z kuli wybiegł zwinny chomik
i wywrócił pusty słoik.
Gadatliwa jest papużka,
wciąż powtarza: gruszka, gruszka.
Tata woła, że zły pies
podarł rano nowy dres
Mleko z miski wylał kot,
uciekł na wysoki płot.

Dzieci 5-letnie poznają w tym tygodniu graficzny obraz głoski d. Warto z dziećmi ćwiczyć zabawy słowne na przykład rymowanki. W przedszkolu będziemy ćwiczyć na podstawie wiersza Psotliwe zwierzątka.