Plany na najbliższy tydzień:

MÓJ KRAJ
W tym tygodniu dzieci będą bliżej poznawać Polskę. Będziemy oglądać mapę, wskażemy gdzie mieszkamy. Zabawy w tym tygodniu będą miały na celu rozbudzanie zainteresowania własną miejscowością i krajem, zapoznanie z herbem miejscowości, godłem, flagą i hymnem Polski, ważnymi miejscami, postaciami, obyczajami. Wysłuchamy legend i historii związanych z powstaniem państwa polskiego. W tym tygodniu będziemy wdrażać dzieci do rozumienia określenia adres, utrwalenie własnego adresu, wzbogacanie słownictwa o określenia związane z tematyką zajęć np.: herb, miejsca pamięci, godło. Na podstawie wierszy i opowiadań będziemy budować poczucia tożsamości indywidualnej i grupowej, m.in. poprzez uświadamianie przynależności do rodziny, społeczności lokalnej, narodu, przy jednoczesnym rozbudzaniu poczucia przynależności do wspólnoty ludzi na całym świecie – począwszy od rozumienia określenia mój adres po określenia moja miejscowość, mój kraj. Dzieci, które mają w domu ciekawe albumy o Polsce mogą przynieść je do przedszkola.

Propozycja wspólnej zabawy w domu:

www.kula.gov.pl (działa w przeglądarce Internet Explorer)

Mapa Polski” – ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu o tekst Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.

Na samym dole naszego kraju znajdują się wysokie góry – to Tatry (wargi otwarte, czubek języka uniesiony wysoko). Obok Tatr w Beskidach ma początek nasza największa rzeka – Wisła, która płynie przez cały kraj; na początku Wisła płynie w prawą stronę (czubek języka wolno okrąża wargi w prawą stronę), później zakręca w lewą stronę (czubek języka wolno okrąża wargi w lewą stronę), dalej Wisła znów skręca w prawo (powtarzamy ćwiczenie j.w.) i wreszcie płynie do góry (czubek języka sięga jak najwyżej przy otwartych ustach) i wpada do Bałtyku. Bałtyk to nasze morze, jego fale głośno szumią (szu – szu – szu – dzieci powtarzają onomatopeję, N. zwraca uwagę na prawidłową artykulację dźwięku [sz]: wargi wyciągnięte w ryjek, czubek języka uniesiony do wałka dziąsłowego za górnymi zębami). Po prawej stronie od Wisły znajduje się Kraina Wielkich Jezior Mazurskich – mnóstwo tu jezior i lasów. Na mazurskich jeziorach pływają łódki i żaglówki (szeroki język zamienia się w żagiel – unosi się zakrywając górną wargę), a w lasach szumią wysokie sosny (wąski czubek języka unosi się do górnej wargi, jak najwyżej) i ogromne dęby (szu – szu – szu – dzieci powtarzają onomatopeję, N. zwraca uwagę na prawidłową artykulację dźwięku [sz]: wargi wyciągnięte w ryjek, czubek języka uniesiony do wałka dziąsłowego za górnymi zębami). Po lewej stronie od rzeki Wisły jest Śląsk, gdzie górnicy wydobywają węgiel z ukrytych pod ziemią kopalni (język pracuje na dnie jamy ustnej, wykonując ruchy od wewnątrz ku dolnym zębom).

Piosenki, które będą Nam towarzyszyć w tym tygodniu:

Jedzie pociąg z daleka
piosenka popularna
Jedzie pociąg z daleka
Na nikogo nie czeka
Konduktorze łaskawy
Zabierz nas do Warszawy
Konduktorze łaskawy
Zabierz nas do Warszawy.
Konduktorze łaskawy
Zabierz nas do Warszawy
Trudno, trudno to będzie
Dużo osób jest wszędzie
Trudno, trudno to będzie
Dużo osób jest wszędzie.
Pięknie Pana prosimy
Jeszcze miejsce widzimy
A więc prędko wsiadajcie
Do Warszawy ruszajcie
A więc prędko wsiadajcie
Do Warszawy ruszajcie.
Jedzie pociąg z daleka
Ani chwili nie czeka
Konduktorze łaskawy
Zabierz nas do Warszawy

Nasza warszawska Syrenka
sł. Zofia Holska-Albekier
muz. Edward Pałłasz
Nasza warszawska Syrenka
co noc urządza wyprawę.
Nocy się ciemnej nie lęka,
gdy pragnie zwiedzić Warszawę.
Ref: Warszawski Zamek, pałac w Łazienkach
nad cichym stawem,
dzielnice nowe i Stare Miasto
w naszej Warszawie.
Nasza warszawska syrenka
Wisłą powraca nad ranem.
Z nią jest wiślana piosenka
i miasto w słońcu skąpane.
Ref: Warszawski Zamek…

Herb Skoczowa

Dnia 6.11.2015 r. (piątek) o godz. 10:30 wykonane będzie zdjęcie grupowe Sówek. Zdjęcie zamieszczone będzie w Głosie Ziemi Cieszyńskiej.

Przez najbliższe dwa tygodnie „Sówki” będą bawić się z jesienią.

W środę Sówki będą występować dla Jeżyków z okazji Pasowania na Przedszkolaka.

W piątek dzieci, które będą miały ochotę mogą przynieść do przedszkola obraną marchewkę i jabłka oraz buraki.

Z tych produktów przygotujemy sok. A wszystko po to by być zdrowym tej jesieni.

W tym tygodniu…
Poznamy nowe zabawy i wierszyki dotyczące jesieni. Będziemy odpowiadać na jesienne zagadki. Czekają na nas ćwiczenia oddechowe „Listki na wietrze”, które mają na celu wdrażanie prawidłowego toru oddechowego, regulowanie siły wydechu, poszerzanie wydolności oddechowej płuc. (zachęcamy do ćwiczeń również w domu). Posłuchamy wiersza „Cztery kasztany”- będziemy używać liczebników porządkowych (pierwszy, drugi itd.), a później pani będzie robić psikusy i zamieniać miejsce kasztanów. Ciekawe czy się nie pomylimy z określaniem ich miejsca w szeregu? Na kasztanach będziemy w tym tygodniu również grać. Poznamy zabawę umuzykalniającą: „Kto ma w ręku kasztan?”.
Jeżeli tylko pogoda na to pozwoli to w naszym przedszkolnym ogrodzie zamierzamy poukładać jesienne kompozycje. Będziemy prowadzić obserwacje przyrodnicze w ogrodzie- omawiać budowę drzewa: pień, konary, gałęzie,liście; dotykać kory drzewa i określanie jej cech: szorstka, twarda. Będziemy ćwiczyć posługiwanie się nazwami drzew: kasztanowiec, dąb, brzoza, klon. W planach mamy również spacer do parku na Górnym Borze. Poznamy rolę, jaką odgrywają parki w miastach.

Dzieci pięcioletnie w tym tygodniu poznają graficzny zapis cyfry 4 oraz literkę L jak LIS. Zachęcam serdecznie rodziców do zabaw z dziećmi w sylabizowanie i określanie pierwszej głoski w wyrazie.

Jesienne liście” – ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu o tekst Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.

Czy wiecie, co potrafią jesienne liście? Niektóre z nich jeszcze całkiem mocno trzymają się gałęzi (języki mocno przyklejone do podniebienia, wargi otwarte), a gdy powieje silny wiatr (głęboki wdech przez nos, silny wydech przez usta) listki na gałęziach rozmawiają szu – szu – szu (dzieci powtarzają onomatopeję, N. zwraca uwagę na układ narządów artykulacyjnych: wargi wyciągnięte do przodu jak ryjek, język uniesiony do wałka dziąsłowego za górnymi zębami). Są też listki, które oderwały się już od gałęzi i na silnym wietrze (głęboki wdech przez nos, silny wydech przez usta) wirują (język wolno krąży po linii warg, zataczamy koło raz w jedną, raz w drugą stronę). Inne listki już spadły – leżą pod nogami przechodniów na chodnikach i czekają na dzieci, które przechodząc będą szurały butami szuch – szuch – szuch (dzieci powtarzają, N. zwraca uwagę na prawidłową realizację dźwięku sz – j.w.). A czy wiecie, co można zrobić z jesiennych liści? Można je pozbierać, żeby ułożyć kolorowy bukiet (czubek języka dotyka kolejno punktów na górnej wardze – zbieramy po jednym listku). Można też je zasuszyć i wkleić do zielnika (płaski język nieruchomo leży między wargami), można nimi szeleścić szu – szu – szu (powtarzamy j.w.) lub odrysować na kartce (czubek języka rysuje na podniebieniu kształt liścia).

„W kasztanowym lesie „
1. W kasztanowym mieście
wszystko jest z kasztana:
kasztanowe drzewa
szumią tu od rana,
kasztanowe chmury
płyną ponad miastem,
słońce jest zielone,
śmieszne i kolczaste.

Ref.: Kasztanowy konik,
kasztanowy bat,
na koniku kasztanowym
pojedziemy w świat.
Na koniku kasztanowym
pojedziemy w świat.

2. W kasztanowym mieście,
w kasztanowy ranek,
każdy na śniadanie
je kasztanów dzbanek,
a listonosz stary
zawsze oczywiście
nosi zamiast listów
kasztanowe liście.

Ref.: Kasztanowy konik…