ZWIERZĘTA PRZYGOTOWUJĄ SIĘ DO ZIMY

W tym tygodniu ćwiczymy:
– rozwijanie zainteresowania książką i czytaniem m.in. poprzez oglądanie albumów o zwierzętach; wzbogacanie słownictwa o określenia związane z tematyką zajęć np.: gawra, sen zimowy; poszerzanie wiedzy przyrodniczej: o nazwy zwierząt leśnych, o wyglądzie i zwyczajach niektórych zwierząt, o pracy leśniczego;
– doskonalenie umiejętności przeliczania elementów w zbiorach, porównywanie liczebności zbiorów z użyciem określeń: najwięcej, najmniej, więcej, mniej;
– rozwijanie myślenia logicznego i przyczynowo-skutkowego m.in. poprzez układanie i opowiadanie historyjki obrazkowej z uwzględnieniem następstwa zdarzeń, używając określeń: najpierw, potem, później, na końcu;
– rozwijanie postawy poszanowania tego, co się posiada m.in. poprzez rozmowę na ten temat inspirowaną wysłuchanym utworem i wyciąganie wniosków na temat postępowania bohatera- wiewiórki z opowiadania „Najlepszy ogon na świecie” I.Słońskiej.
Dzieci pięcioletnie:
– rozwijanie spostrzegawczości, analizy i syntezy wzrokowej m.in. poprzez dobieranie obrazków, których nazwy się rymują, poznanie graficznego obrazu głoski s (liter s, S) oraz podpisów do obrazków (np. suseł, borsuk, gawra, ptaki, Polska); rozwijanie wrażliwości oraz analizy i syntezy słuchowej, słuchu fonematycznego – m.in. poprzez wysłuchiwanie głoski s w prostych słowach, dobieranie słów rymujących się, rozpoznawanie odgłosów zwierząt.

__________________________________________________________________
We wtorek odwiedzi Nas teatrzyk Blaszany Bębenek. śniadanie w tym dniu będzie wcześniej ok 7.55, prosimy o punktualne przyjście.
W środę zapraszamy na zajęcia otwarte dla rodziców z rytmiki.
W piątek obchodzimy Dzień Misia z panią Leśnik. Można w tym dniu przynieść do przedszkola maskotki.

___________________________________________________________________
Ćwiczenie logopedyczne:
Odleciały już ptaki
Patrycja Siewiera-Kozłowska
Wiecie już, jak zwierzęta przygotowują się do zimy? Niektóre z nich szykują się do zimowego snu. Wiewiórka szuka miejsca w dziuplach na wysokich drzewach (usta są szeroko otwarte, czubek języka do¬tyka kolejno górnych zębów, pracuje apeks, język pionizuje się, wędzidło podjęzykowe jest rozciągane). Dzik zakopuje przysmaki pod krzaczkami w lesie (usta szeroko otwarte, czubek języka dotyka kolejno dolnych zębów, pracuje apeks). Polna myszka szuka sobie ciepłej norki (usta zamknięte, język dotyka górnych i dolnych zębów z przodu, pracuje przód języka, wargi). Niedźwiedź, gdy już się dobrze naje (na przemian mlaszczemy i oblizujemy wargi), zasypia w swojej gawrze (wciągamy powietrze ustami z przydechem nosowym aktywizując języczek gardłowy, wypuszczamy z jednoczesnym dźwiękiem [siu]). A gdy przewraca się na drugi bok cichutko mruczy przez sen (mrrrr, próba mruczenia tylną częścią jamy ustnej przy zamkniętych ustach – wprawiamy w drgania podniebienie miękkie). Żaba zasypia pod kamie¬niem (język leży nieruchomo na dnie jamy ustnej, usta szeroko otwarte, pracują wszystkie mięśnie artyku¬lacyjne). A gdy na łąkach nie ma już żab, bociany gromadzą się na swoje sejmiki – w tym czasie planują podróż, toczą głośne rozmowy (kle – kle – kle – dzieci powtarzają onomatopeję) i ustalają, kto leci pierw¬szy, a kto na końcu (kle – kle – kle – powtarzamy). O tej porze sejmiki bocianie już się skończyły, całe bocianie stada zamachały mocno skrzydłami (frrrrr! – powtarzamy, N. zwraca uwagę na prawidłową reali-zację dźwięku [f] – górne zęby oparte o dolną wargę) i odleciały! Odleciały też jaskółki (frrrr! – powtarza¬my j.w.), szpaki (frrrrr! – j.w.) i kosy (frrrr! – j.w.)
Wiersz:
Wróbelek
Hanna Ożogowska
Odleciały ptaszki
hen, w dalekie strony.
tylko wróbel na gałęzi
siedzi nastroszony.
Oj, nie żałuj miły ptaszku,
że zostałeś z nami.
Będziemy cię zimą karmić
chleba kruszynami.

Piosenka:
Taniec niedźwiedzia
sł. i muz. Katarzyna Kulikowska

Ja jestem duży niedźwiedź,   Dzieci Ciężko poruszają się z nogi na nogę,
przychodzę do was z lasu. dłonie przy głowie – uszy niedźwiedzia.
Zatańczcie ze mną szybko,
bo nie mam dużo czasu.
Krok, krok, stop, Dwa kroki do przodu – stop.
krok, krok, stop Dwa kroki do tyłu – stop.
klap, klap, tup, tup, Ruchy zgodne z treścią piosenki.
obrót, skok, .
Ręce do góry, w dół i w bok
i jeszcze jeden obrót, hop.

WSZYSCY MAJĄ DOMY

Czy dom to tylko budynek? Czy zwierzęta też mają swoje domy?
W tym tygodniu Sówki spróbuję odpowiadać na naprawdę trudne pytania.
Na podstawie wiersza „Dom pełen wróżek” Ewy Skarżyńskiej omówimy zagadnienie dom rodzinny – miejsce, w którym mieszka rodzina (mama, tata, siostra, brat, babcia, dziadek). W domu rodzinnym czujemy się bezpiecznie, możemy liczyć na pomoc innych i powinniśmy rodzinie pomagać.
Przeczytamy bajkę o Pawle i Gawle, co pozwoli na rozwijanie empatii i wdrażanie do rozumienia reguły wzajemności m.in. poprzez interpretowanie powiedzeń: Wolnoć Tomku w swoim domku oraz Jak ty komu, tak on tobie;
Zabawy ruchowe pozwolą na wdrażanie do zgodnego współdziałania podczas zajęć w grupach i zabaw z elementami współzawodnictwa, oswajanie emocji i uczenie się właściwego zachowania w sytuacjach wygranej i przegranej. Zabawy pozwolą na doskonalenie orientacji przestrzennej m.in. poprzez określanie położenia przedmiotów w przestrzeni, odróżnianie odległości: blisko, daleko, na prawo / na lewo od…; Czeka na nas również poszerzanie wiedzy o środowisku m.in. poprzez przyporządkowywanie zwierząt i ich domów.

„Domy zwierząt” – ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu o tekst Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.
Czy wiecie, jak wyglądają domy różnych zwierząt? Ptasie domy to gniazda (próbujemy zrobić gniazdko z języka – język płaski, lekko uniesione boki, wargi rozchylone), ptaki budują je wysoko, na gałęziach drzew (czubek języka unosimy jak najwyżej – niczym gałęzie, wargi szeroko otwarte). Inny dom to gawra. Gawrę buduje niedźwiedź w głębi gęstego lasu (język porusza się po dnie jamy ustnej). Najczęściej jest to jaskinia, miejsce niewidoczne dla ludzi (język porusza się w zamkniętej jamie ustnej, dotyka policzków po obu stronach wewnątrz jamy ustnej). Mały jeż także szuka wygodnego miejsca do spania na ziemi, wśród liści, igiełek i mchu (język porusza się po dnie jamy ustnej). Ale dzięcioł (czubek języka delikatnie stuka w podniebienie) i wiewiórka (górne zęby delikatnie masują dolną wargę) szukają sobie mieszkania w dziupli, wysoko na drzewie (wargi szeroko rozchylone, czubek języka sięga wysoko – pokazujemy, jak wysoko mieści się dziupla). Dziupla to mały, okrągły otwór w pniu drzewa (wargi układają się w kształt koła – jak do realizacji głoski o). Jeszcze inny dom ma pies – to buda. Psia buda ma podłogę (język porusza się po dnie jamy ustnej), sufit (język porusza się do przodu i do tyłu po podniebieniu, usta są otwarte szeroko) i ściany (język porusza się po wewnętrznej stronie policzków w górę i w dół, raz z prawej, raz z lewej strony). Czy pieski same budują sobie budy?
Psotliwe zwierzątka
Jakub Piotrowski
Zza podwójnej szklanej szybki
obserwują pokój rybki.
Zobaczyły, jak kanarek
strącił z półki mój zegarek.
Z kuli wybiegł zwinny chomik
i wywrócił pusty słoik.
Gadatliwa jest papużka,
wciąż powtarza: gruszka, gruszka.
Tata woła, że zły pies
podarł rano nowy dres
Mleko z miski wylał kot,
uciekł na wysoki płot.

Dzieci 5-letnie poznają w tym tygodniu graficzny obraz głoski d. Warto z dziećmi ćwiczyć zabawy słowne na przykład rymowanki. W przedszkolu będziemy ćwiczyć na podstawie wiersza Psotliwe zwierzątka.